Старобългарски речник
пршьльць 
пршьльць -а м 1. Странник, чужденец; пришълец прішьлець есмь аꙁъ на ꙁемⷧ СП 118.19 ꙁане бѣшѩ мало ісломъ. немноѕ прішельці вь неі ... не оставі лка обдѣті іхъ СП 104.12 люд твоѩ гі съмѣрішѩ. достоѣніе твое оꙁълобішѩ. въдовіцѩ і сіра ѹморшѩ. ї прішельца ѹбшѩ СП 93.6 Образно. ѹслꙑш молітвѫ моѭ гі.  моленье мое въѹші ... ѣко прѣсельнікъ есмъ а ѹ тебе. ї прішьлецъ ѣкоже і въсі оці моі СП 38.13 2. Езичник, приел юдейската религия; прозелит, последовател горе вамъ кънгъѩ  фарсѣ ѵпокрт. ѣко прѣходте море  сѹшѫ сътворт едного пршелъца М Мт 23.15 ЗI пршьльць бꙑт παροικέω Чужденец, странник съм тꙑ л еднъ пршълецъ ес въ ꙇмъ М Лк 24.18 Изч М З А СП Гр προσήλυτος πάροικος παρεπίδημος пршълецъ прішьлець прішьлецъ прішельць пршелъцъ прішелецъ Нвб пришълец ОА НГер пришлец остар Дюв НГер ЕтМл пришелец АК НГер ЕтБАН БТР АР ДА