Старобългарски речник
прпадат 
прпадат -прпадаѭ -прпадаш несв 1. Падам на земята на колене пред някого, хвърлям се в краката на някого ꙇ егда вдѣахѫ  дс нест прпадаахѫ къ немѹ М Мк 3.11 З апстле хѹ бѹ въꙁлꙕбене. потъщ сѧ ꙁбавтї люд беꙁъ ѿ҇вѣта. преметъ бо тѧ прпадаѫща Е 36б 9 прм нꙑ. прпадаѭщѧ т СЕ 62а 18—19 ьто прде братре прпадаѩ къ стѹмѹ олътарю. ꙇ къ стѣ дрѹжнѣ СЕ 86b 19 тѣмьже прпадаѩ молѭ т сѧ. съгрѣшхъ помлѹ мѧ СЕ 84b 25 онѣмꙿ же прстѫпвъшемъ.  прпадаѭштемъ к немѹ ... въꙁдвгъ гласъ С 109.16—17 де вь ванѭ. сьрѣтоста  сестрѣ лаꙁаровѣ. прпадата къ ногама господьнꙗма С 315.6 прпадаѩ молѭ т сѧ. помоꙃ м г Р VII 4.30 2. Прен. Вярвам някому, осланям се някому кꙿто трѹждаѩ сѧ. ꙇ пррщѧ къ прстанщю семѹ не спаетꙿ сѧ. ꙇл кꙿто плаѧ сѧ ꙇ прпадаѩ къ враев семѹ. не ѹбалѹетъ сѧ СЕ 84а 2 3. Прен. Посвещавам се, обричам се своеѭ л волеѭ прпадаеш къ хѹ СЕ 87а 6—7 прпадаѩ къ хѹ. ꙇ главѫ твоѭ пострꙁаеш СЕ 86b 9—10 4. Намирам се на последно място, последен съм, пренебрегнат съм аꙁъ бърахъ пріпадат въ домъ бога мого пае. некъл жт въ жлштхъ грѣшънꙑхъ С 101.11—12 М З Е СЕ С Р Гр προσπίπτω προπίπτω παραρρίπτομαι προσέρχομαι пріпадат Нвб Срв припадам ОА ВА НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА