Старобългарски речник
праꙁдьноват 
праꙁдьноват -праꙁдьнѹѭ -праꙁдьнѹш несв 1. Освобождавам се от работа, не върша нищо праꙁдъноваахѫ. понꙿеже бѣаше велкаа сѫбота С 125.29—30 Прен.Загубвам същността си, обезсмислям се. істінѣ прішедъші. юже да праꙁдънѹетъ стѣнъ К 7а 15 раꙁарꙗтъ сꙙ ѹбо. ꙁаконꙿ ѹже рьнломъ лежꙙ. дѣлꙑ же праꙁдьнѹѧ С 433.16 2. Прич. сег. деят. като същ. праꙁдьнѹѩ м ед ὁ ἀργῶν Безделник; този, който бездейства нъ не толка тъштета тъѭ праꙁдънѹѭштѹѹмѹ. нъ несътръпѣтꙗ мѫка С 377.30 3. Празнувам, чествам празник, ликувам днеⷭ҇ ... нжьнѣа съ вꙑшънм праꙁдънѹѭтъ СЕ 2b 17—18 аћл съ кꙑ праꙁдънѹѭтъ СЕ 1b 14—15 сего рад ѹбо праꙁдьнѹмь. не квасомъ ꙁьлобꙑ  лѫкавьствꙗ. нъ опрѣснъкъ стотꙑ С 486.5 како м праꙁдьнѹш памꙙть С 510.16  жꙁн бѫдѫштааго вѣка праꙁдьнѹмъ С 486.5 мꙑ сь см праꙁдьнѹмъ С 326.7 4. Прич. сег. деят. като прил. праꙁдьнѹѩ ἑορτάζων Празничен, ликуващ проідѫ сквоꙁѣ мѣсто крова дівъна домѹ бжъѣ. въ гласѣ радованьѣ і сповѣданьѣ. шюма праꙁънѹѭщаго СП 41.5 5. Посвещавам се, отдавам се на нещо же бо о томь праꙁдьноват  радоват сꙙ.  прлпѣт [!] нтоже нѣ того горе С 447.13 кѹпьно праꙁдьноват συμπανηγυρίζω Празнувам заедно а дольн небесънꙑмъ веселмъ ... кѹпно праꙁдьнѹѭште ꙁовѣахѫ С 322.12 Е СП СЕ К С Гр ἑορτάζω συνεορτάζω ἀργέω πανηγυρίζω ἀσχολέω σχολάζω праꙁдъноват праꙁъноват Нвб празднувам остар