Старобългарски речник
поꙗст 
поꙗст -поꙗмь -поꙗс св 1. Изям, поема нещо като храна, изпоям ѡꙁоба і вепрь отъ лѫга. їнокъ двьеї поѣлъ естъ СП 79.14 поѣсѩ вьсѫ травѫ ꙁемⷧѩ їхъ.  поѣсѩ вьсь плодъ ꙁемлѩ їхъ СП 104.35 За насекомо — изпохапя, изпожиля. посъла на нѩ песьѩ мѹхꙑ  поѣсѩ ѩ СП 77.45 2. Прен. Унищожа, погубя, изтребя да огнь съндетъ отъ небесе. ꙇ поѣстъ ѩ М Лк 9.54 З гь гнѣвомъ своімъ съмѩтетъ ѩ і поѣстъ ѩ огъ (!) СП 20.10 юношѩ іхъ поѣстъ огнь СП 77.63 поѣсѩ іѣкова і мѣсто его опѹстшѩ СП 78.7 Изч М З СП Гр κατεσϑίω κατανέμομαι ἀναλίσκω поѣст Вж. при поꙗдат Нвб