Старобългарски речник
похѹлт 
похѹлт -похѹлѭ -похѹлш св 1. Оскърбя, похуля, охуля, поругая не тъьѭ богꙑ прѣобдѣлъ с. нъ  црѣ похѹл С 165.8—9 похѹл же  хрстоса С 172.24 аште похѹл҄енъ благословьѭ С 379.25 пото л любьве похѹл поꙁнан С 426.2 же армъ прѣдъ ловѣкꙑ похѹл҄енꙑ С 190.3 Презра, оскърбя, не зачета. ѹбогꙑѧ трепеꙁꙑ въдовꙙ не похѹл С 395.26 не бꙑшꙙ бо ꙁакона положьшааго похѹлл С 401.21 2. Укоря, порицая, упрекна, осъдя похѹлвъ же крадъшааго о несꙑтост го С 42.10—11 похѹл ѧ пон҄еже го ꙁапръва не послѹшашꙙ С 39.28 Прокълна. тꙑ ра ... похѹлт болѣꙁнь сѭ СЕ 35b 24 похѹллъ ес вꙿсѣкѫ болѣꙁнь СЕ 35b 21 СЕ С Гр λοιδορέω προσδυσφημέω ἐξουϑενέω ἐνυβρίζω ἀϑετέω μέμφομαι ἐπιμέμφομαι Нвб похуля, похулвам остар ОА ВА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР