Старобългарски речник
посадт 
посадт -посаждѫ -посадш св 1. Поставя, настаня посад го тѹ въ то црькꙿвц  повелѣ да же хотꙙтъ вълаꙁт к н҄емѹ С 555.24 Образно. посад ї въ ра пштꙙ С 8.29 Сложа някого да седне, настаня някого [за хранене]. повелѣ мъ посадт вьсѧ народꙑ ... на сподꙑ на трѣвѣ ꙁеленѣ М Мк 6.39 З посадте ѩ на сподꙑ по пѧт десѧтъ М Лк 9.14 З посадшѧ вьсѧ М Лк 9.15 З ѣко прѣпоѣшетъ сѧ  посадтъ ѩ.  мнѫвъ послѹжтъ мъ М Лк 12.37 З А СК 2. Прен. Изравня, приравня [по ранг, положение] да посадтꙑї съ кънѩѕ съ кънѩѕі людеі своїхъ СП 112.8 3. Прен. Възцаря, направя владетел посаждѫ на прѣстолѣ твоемь СП 131.11 Изч М З А СК СП С Гр ἀνακλίνω κατακλίνω καϑίζω τίϑημαι Нвб Срв посадя, посаждам ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА