Старобългарски речник
пожещ
пожещ
-пожегѫ
-пожежеш
св
пожьгѫ
-пожьжеш
1. Запаля, подпаля
сьніде огн҄ь съ небесе. пожьже храма
С
22.12
2. Поразя с огън, опустоша, унищожа
вънегда пожеже месоптаміѭ сѹріскѫѫ
СП
59.2
ї посѣті внограда своего ... пожеженъ огнемъ ї раскопанъ
СП
79.17
Изгоря, погубя.
огн҄ь прнесе на храмъ. бога нашего пожьже
С
22.29
да абꙑ не бꙑлъ влъхвъ. насъ бꙑ огн҄ь тъ пожеглъ
С
23.2
абꙑхомъ не ꙁбѣгл тебе бꙑ пожеглъ
С
23.3
не абь л огнъ съшедъ пожежетъ мꙙ
С
526.8
Изч
СП
С
Гр
ἐμπυρίζω
ἀναλίσκω
καταφλέγω
καίω
Нвб
пожега, пожегна
диал
ВА
НГер
ЕтМл
БТР