Старобългарски речник
подъметъ
подъметъ
-а
м
Поли, край [на дреха], пеш
въсѣ же дѣла своѣ творѧтъ да вдм бѫдѫтъ лвкꙑ. рашрѣѭтъ же хранлшта своѣ. ꙇ велаѭтъ подъметꙑ. вьскрлѣ рꙁъ свохъ
М
Мт 23.5
ЗI
Изч
М
З
А
Гр
κράσπεδον
Нвб
подмет ’хастар, подплата’
диал
ВА
ДА
