Старобългарски речник
погꙑбнѫт 
погꙑбнѫт -погꙑбнѫ -погꙑбнеш св 1. Загина, умра, лиша се от живот вьс бо премъше ножь ножемь погꙑбнѫтъ М Мт 26.52 З А Б враѕі твоі погꙑбнѫтъ. і раꙁідѫтъ сѩ вьсі творѩшті беꙁаконеніе СП 91.10 боꙁ же нбсе  ꙁемл҄ꙙ не сътворьшꙙ. да погꙑбнѫтъ С 106.3 не вѣдꙙтъ бо ꙗко богъ не погꙑбнетъ С 402.15 хощеш да б  еднъ к(ъ) погъбꙿнѫлъ. нъ да вꙿс спсѫтꙿ сѧ Р VII 4.2 За мнозина — изчезнем без следа, загинем всички. ѹне естъ намъ да еднъ лвкъ ѹмьретъ ꙁа люд. а не весь ѩꙁкъ погꙑбнетъ М Йо 11.50 З А погꙑбнете ѩꙁꙑці отъ ꙁемлѩ его СП 9.37 2. Похабя се, отида нахалос нкътоже не вълваатъ вна нова вь мѣхꙑ ветъхꙑ. аще л же н просадтъ вно ново. ꙇ вно пролѣетъ сѧ. ꙇ мѣс погꙑбнѫтъ М Мк 2.22 З. Срв.Лк 5.37 М З съберѣте ꙇꙁбꙑтъкꙑ ѹкрѹхъ. да не погꙑбнетъ нкътоже З Йо 6.12А 3. Изчезна, загубя се, пропадна ꙗко снъ сь мьрьтвъ бѣ  ожве. погꙑблъ бѣ  обрѣте с СК Лк 15.24 Срв.Лк 15.32 СК радѹте сѧ со мноѭ. ѣко обрѣтъ драгъмѫ погꙑбъшѭѭ м СЕ 85b 13 Срв. СЕ84а 15 4. Прен. В християнството — не получа спасение на душата си, осъдя се на вечна мъка да вьсѣкъ вѣрѹѩ во нь не погꙑбнетъ. нъ матъ жвота вѣънааго М Йо 3.15 А, СК. Срв.Йо 3.16 М А СК погꙑбнѫтъ грѣшъніці отъ лца бжьѣ СП 67.4 вьсь бо вѣрѹѧ къ н҄емѹ погꙑбꙿнетъ вь вѣкꙑ С 21.6—7 5. Прич. мин. деят. a) Като прил. погꙑбъшь a) ἀπολωλώς Осъден на вечни мъки мръскааго рад съпасенꙗ. сьнабьдѣт мръ погꙑбъшь. по прѣльштеню дꙗволю С 11.13—14 b) b) Като същ. погꙑбъшаꙗ ж ед τὸ πλανώμενον Загубената; тази, която е изгубена аще бѫдетъ едномѹ лкѹ р҃ овьць  погꙑбнетъ една отъ нхъ. не оставтъ л ҃  ѳ҃ т на горахъ.  шъдъ щетъ погꙑбъшѧ СК Мт 18.12 6. Прен. Престана да съществувам желане грѣшьнкѹ погꙑбнетъ СП 111.10 когда ѹмъретъ і погꙑбнетъ імѩ его СП 40.6 погꙑбе памѩть іхъ съ шюмомъ СП 9.8 ваша крѣпость ꙁнеможе  погꙑбе С 467.13 Не се осъществя, пропадна. ѹдобѣе же естъ небѹ  ꙁем прѣт. неже отъ ꙁакона едно рътѣ погꙑбнѫт М Лк 16.17 З Унищожен съм, пропадна. не попѹст вьсемѹ градѹ  ꙁем погꙑбꙿнѫт отъ сотонꙑ С 535.25—26 власъ главꙑ не погꙑбнетъ ϑρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς οὐ μὴ ἀπόληται Няма да падне и косъм от главата ми, ще остана невредим ꙇ власъ главꙑ вашеѩ не погꙑбнетъ З Лк 21.18 А СК овьѧ погꙑбъше, овьца погꙑбъшаꙗ πρόβατον ἀπολωλός [πεπλανημένον] Грешник, който не изповядва правата вяра или е нарушил нормите ѝ; неправедник прен ꙇдѣте же пае къ овъцамъ погꙑбъшмъ домѹ лва М Мт 10.6 З А СК събрашꙙ съборъ да не погꙑбъшꙙѧ овьцꙙ въ породѣ ꙁатворꙙтъ С 385.15 отьць бо небесъскꙑ погꙑбъшꙙѧ ждетъ овцꙙ С 470.20—21 овꙙте погꙑбъшааго въꙁскатъ грꙙдетъ ѹбо С 459.24 М З А СК Б Е СП СЕ К С Гр ἀπόλλυμαι λυμαίνομαι πλανάομαι συναπόλλυμαι πίπτω погъбнѫт Нвб погибна остар ОА ВА АК НГер ЕтМл погина ОА Дюв НГер ЕтМл БТР АР РБЕ ДА