Старобългарски речник
погрѣшт 
погрѣшт -погрѣшѫ -погрѣшш св 1. Прегреша; отклоня се, отстъпя от нещо добро слово хъ. ѣко ганъгрена жръ обрѧщетъ. отъ нхъже естъ ѹмне флтъ. ѣже ѡ стнѣ погрѣшсте ...  острѹѣ(ете е)термъ вѣрѫ Е 2а 7 2. Пропусна, загубя, лиша се не льст сꙙ кнꙙꙁѹ. ꙗко послѹшаѭ твого ласканꙗ. да погрѣшѫ хрсостово [!] прішеств С 156.9 не погрѣшт ἐπιτυγχάνω, ἐντὸς γίγνομαι, κερδαίνω Постигна, получа, спечеля вьнде къ платѹ. просꙙ тѣла їсѹсова.  въшъдъ прѣмѫдро отьнѫдь наꙙтъ. да вьꙁлюбьнꙑѧ мꙑсл не погрѣштъ С 454.5—6 прмѣте ѹготовано вамъ цѣсаръств ... гоже вꙑ вьсѣмъ намъ не погрѣшт С 508.7 гда отꙿвѣта съмрьтьна вьꙁꙙ ... же вѣрѫ погѹбвъ  съмрьт не погрѣш С 66.17 Изч Е С Гр ἀστοχέω Нвб погреша ОА ВА АК НТ НГер ЕтМл БТР АР РБЕ ДА