Старобългарски речник
паства
паства
-ꙑ
ж
1. Стадо, група животни
събрашꙙ съборъ да не погꙑбъшꙙѧ овьцꙙ въ породѣ ꙁатворꙙтъ. нъ да пастѹха ѹбвъше паствѫ ражденѫтъ
С
385.16—17
2.
Прен. Духовно стадо, общност от християни, паство
сповѣмъ сꙙ тебѣ господ ... аште бо сꙙ тебѣ не сповѣдѣ. въ вѣрьнꙑхъ паствѣ не прмѣшѫ сꙙ
С
355.28
Изч
С
Гр
ποίμνιον
ποίμνη
Нвб
Срв
паство
църк
остар
ОА
ВА
Дюв
ЕтМл
БТР
АР
РБЕ