Старобългарски речник
падань 
падань -ꙗ ср 1. Падане, рухване на земята слꙑшавъше сѧтъ гласъ ... падѫ на ꙁемі ніці ... паданьемь своѭ немоштъ намъ покаꙁашѧ ꙇ сілѫ іспѹштъшаго гласъ К 5а 20 Образно. ꙇ бгв ѣ семьонъ ꙇ рее къ марі матер его. се лежтъ сь. на паданье ꙇ на въстанье многомъ. въ ꙇл З Лк 2.34 А СК сѫдітъ ѩꙁкомъ ї сплънітъ паданѣ. съкрѹштъ главꙑ по ꙁемлі мъногомъ СП 109.6 2. Бедствие, нещастие, гибел  раꙁдражшѩ і въ наінанхъ своіхъ.  ѹмънож сѩ вь ніхъ паданье СП 105.29 Изч З А СК СП К Гр πτῶμα πτῶσις κατάπτωσις падан паданье Нвб падание остар ВА падане ОА АК Дюв НГер ЕтМл АР ДА