Старобългарски речник
отън҄елже 
отън҄елже нареч съюз 1. Въвежда подчинени обстоятелствени изречения за време: откакто, откогато ꙇ въпрос съ отца его. колко лѣтъ естъ одънелже се бꙑстъ емѹ. онъ же рее ꙁ отронꙑ М Мк 9.21 З А СК мъноѕ глѭ. вьꙁщѫтъ вьнт  не въꙁмогѫтъ. отъ нелже ѹбо въстанетъ гь домѹ.  ꙁатвортъ двьр М Лк 13.25 З СК сь естъ хотѧ ꙇлѣ ꙁбавт. нь ꙇ надъ вьсѣм см трет се день матъ дънесь. отъ нелже с бꙑшѧ М Лк 24.21 З А лобьꙁаньѣ мꙿнѣ не дастъ. с же отъ н҄елже вьндъ. не прѣста облобьꙁаѭшт ногѹ моею З Лк 7.45 СК дънесь же дъва дьн ста отън҄елже ꙁдохъ ꙁ града епскѹпьꙗ С 233.15  се дѫбъ вьптъ добротѣ стар сьвѣдѣтел҄ьствꙋѧ.  от н҄елже смокв ꙁоба богоносвꙑ старць. готовꙗше сꙙ С 300.29 2. Въвежда подчинени определителни изречения: откакто ѹвѣс ꙗко отъ дьне того отън҄елже пода м длъготръпѣнмъ.  простомъ срьдьцемъ. нарее тꙙ гь патрархѹ бꙑт С 122.13 кꙑ же мѣсꙙцъ шестꙑ.  глагол҄етъ. кꙑ. отьн҄елже елсавеь прѧтъ благовѣштен. отън҄елже ꙁаꙙть їѡана С 245.7, 8 М З А СК С Гр ἀφ’ οὗ ὡς ἀ᾿φ’ ἧς отънелже одънелже отъ нелже от н҄елже отьн҄елже Нвб Ø