Старобългарски речник
отшь 
отшь -ꙗ ср 1. Убежище, пристанище вл҄ьнꙗѭштмъ отш.  невлънꙙште сꙙ прстанште С 251.21 слава тебѣ їсу хе ... нераꙁлѫмаꙗ деснца отьа. жвꙑ обраꙁъ отꙋ подобю. тхо отш плаваѭштїмъ С 143.28 онъ ... бесꙿпеально  бескрꙿбьно жт жвꙑ. ꙗкоже въ прстаншт  въ отш сѣдꙙ. съ многомъ говѣнемъ. къ трепеꙁѣ прстѫпатъ С 492.18 Образно. прѣт холюбꙿе. бесъблаꙁна море жтское. крстомь въорѫжь сѧ. се бо въ отшь прѣстотъ хъ. вѣнꙿцѧ даѩ врага побѣждьшмъ СЕ 84b 3 2. Прен. Успокоение, покой како насꙑштѫ жꙙждѫ вашего любослꙑшанꙗ ... мже днъ хс гонѣтъ насꙑтт ... пр двьрехъ бо ѹже вьсего мра радость. прблжаатъ сꙙ отш господьнꙗ въскрьсенꙗ С 424.22 Закрила. сповѣдꙿнц дрьꙁ ... раб га  отца. ѹеніц ноꙙдааго. отшꙗ  ꙁастѫпьнц крьстꙗномъ С 67.18 Изч СЕ С Гр ἄγκυρα λιμήν γαλήνη отш Нвб отишие остар ВА