Старобългарски речник
осрамлꙗт сѧ 
осрамлꙗт сѧ -осрамлꙗѭ сѧ -осрамлꙗш сѧ несв Ставам за срам, посрамвам се не отъврьгѫ сꙙ господа мого їс хса. жвѫштааго вь вѣкꙑ. ꙗко тъ стъ надежда вьсѣмъ крьстꙗномъ.  не осрамьꙗѭтъ сꙙ вьс вѣрѹѭшт вь н҄ь С 259.12 Изч С Гр καταισχύνομαι осрамьꙗт сꙙ Нвб Срв осрамя се ВА НТ Дюв ЕтМл БТР АР осрамям се ОА осрамявам се НГер ЕтМл осрамувам се ДА осрамотявам се ДА