Старобългарски речник
огавь 
огавь -ꙗ ср огавь творт παρενοχλέω Затруднявам, измъчвам някого; причинявам някому неприятност, зло въставъше на мѩ сьвѣдѣтеле неправедьні. їхъже не съвѣдѣхⷶъ въпрааⷲхⷶѫ мѩ. въꙁдаахѫ м ꙁълаа въꙁ добраа ... аꙁъ же вьнегда он огаве творѣахѫ м. облааахѫ сѩ въ врѣтще.  сьмѣрѣахъ постомь дшѫ моѭ СП 34.13 Изч СП огаве Нвб Ø