Старобългарски речник
обѧꙁат 
обѧꙁат -обѧꙁаѭ -обѧꙁаш св Обвия, увия, повия, завържа  се рекъ ... лаꙁаре грѧд вонъ. ꙇ ꙁде ѹмерꙑ. обѧꙁанъ ногама  рѫкама. ѹкроемь. ꙇ лце его ѹбрѹсомъ обѧꙁано М Йо 11.44 З А СК потомъ повелѣшꙙ прнест трьст ... обложт по пльт мѹ.  връвѭ обꙙꙁавъше сътꙙгнѫт С 270.7 Превържа. самарѣннъ же еднъ ... прстѫпь обѧꙁа стрѹпꙑ его въꙁлваѩ олѣ  вно М Лк 10.34 З А СК обѧꙁат ѹста своꙗ χαλινόω τὸ στόμα μου Затворя си устата, замлъкна льв бо данїла нсоже не вдѣвъше ꙁнаменꙗ. нъ мѫжа вдѣвъше  доброст го. поътъше ѹста своꙗ обꙙꙁашꙙ С 386.3 Изч М З А СК С Гр δέω περιδέω καταδέω περιπλέκω обꙙꙁат Нвб Срв обвежа, обвязвам диал НГер ЕтМл