Старобългарски речник
обавлꙗт 
обавлꙗт -обавлꙗѭ -обавлꙗш несв 1. Показвам, разкривам тꙑ  нꙑнѣ влко. ѡбавлѣѩ немощемъ нашмъ. блгв вно се. своеѭ благостѭ. ꙇ клюбемь СЕ 20а 1 вꙑше словесе отъ стааго. велаѭштемъ ба. боѧштм сꙙ го своѭ крѣпость обавьꙗѭштааго. вѣдѣ ꙗко  прѣжде мохъ словесъ вѣсте вьс С 566.17—18 2. Издавам, правя нещо явно марꙗ въ нѫ мꙑсль прде. т  не хотꙙшт рее. лм ꙁѣло неꙁвѣста смъ. т по стнѣ ѫтроба мꙙ прѣда. дѣтштъ мꙙ обавьꙗ въ ѫтробѣ скаꙙ С 242.4 Изч СЕ С Гр συμπαϑέω κατηγορέω ѡбавлѣт обавьꙗт Нвб Срв обявявам, явявам ОА ВА АК БТР АР