Старобългарски речник
неправьдосътвор҄ень
неправьдосътвор҄ень
-ꙗ
ср
Престъпно действие; неправедно, греховно дело
не сце бо брата ѹбівъ канъ оскврьн ꙁемьѭ. н сце ѹтꙙжлъ ꙁемьѭ стлъпотворен споловъ. н сце оскврьншꙙ ѧ неправꙿдосътворенмъ содомьꙗне
С
485.11
Изч
С
Гр
ἀϑεμιτουργήσας
неправꙿдосътворен
Нвб
Срв
неправда и сътворение