Старобългарски речник
непостонъ 
непостонъ -ꙑ прил Неудържим, непреодолим потокъ прѣїде дша наша. ѹбо прѣїде дша наша водѫ непостоінѫ. блнъ гь їже не дастъ насъ въ ловтвѫ ꙁѫбомъ ҇їхъ СП 123.5 Изч СП Гр ἀνυπόστατος непостоінъ Нвб Ø