Старобългарски речник
непосрамл҄енъ
непосрамл҄енъ
-ꙑ
прил
Непосрамен, чист, непорочен, безупречен
ꙇ цѣл отъ одръжѧщѧѩ болѣꙁн. да непосрамⷧенъ бѫдетъ. ꙁнаменавъ сѧ въ мѧ твое. ꙇ хвалѧ сѧ о тебѣ
СЕ
27b 14
да аꙁъ непосрамⷧенъ прѣдъ ома твома бѫдѫ. ꙇ да аꙁъ еще на семь свѣтѣ. мохъ грѣхъ покаѭ сѧ
СЕ
72а 23
Изч
СЕ
Нвб
непосрамлен
остар
ВА
Срв
непосрамен
АК