Старобългарски речник
немощь 
немощь - ж 1. Физическа слабост, немощ ав нꙑнѣ мⷧсть твоѭ. на рабѣ твоемь семь. страждѭщмь отъ недѫга ... прѣстав  отъ немощ въ мощь. ѡтъ прѣнемаганѣ въ ѹтѣшене СЕ 25а 11 добрѣ рее блѣдо. немошт раді пльтьскꙑѧ. вьсѣкъ бо въ болѣꙁн сꙑ тѣлесьнѣ блѣдѣ ꙁѣло С 159.23 вдѣвъш же мат го тъ днъ оставьнъ.отъвръгъш женьскѫѭ немошть ...  вьꙁемъш сна свого на рамѹ крѣпъко. вьслѣдъ колъ дѣаше С 80.17 Образно.  понеже ново бѣ  двъно рееное мъ н ѹенц же раꙁѹмѣшꙙ вѣштаанааго. дондеже сꙺнде вь немошт хъ  ꙗвѣ ꙁдрее С 488.7 2. Душевно безсилие, немощ на духа ѹмножішѩ сѩ немошт іхъ по сіхъ ѹѩдрішѩ сѩ. не съберѫ сънемъ іхъ отъ кръвꙑ. ні помѩнѫ же імѩн (!) іхъ СП 15.4 ѣко раб недостон сѫще. еже т бѣхомъ длъжън сътворт. сътворхомъ. ꙁа немощь нашѭ.  ꙁа ѹмъножене грѣхъ нашхъ СС IIа 6 ꙇ падѫ на ꙁемі нці. не могоште слъшаті. нъ паданьемь своѭ немоштъ намъ покаꙁашѧ ꙇ сілѫ іспѹштъшаго гласъ К 5а 21 вдѣ л рее невѣстъ. вдѣ л немошть. же  мѣста не вѣдѣ с богъ С 304.10 ѹкаꙁа бо слово. ꙗко не мрьтвааго дѣл҄ьма въскрьсенꙗ бꙑстъ молтва. нъ тъгда пршъдъшхъ дѣл҄ма невѣрънꙑхъ немошт С 311.3 а л ѹтел҄ь молтвꙑ трѣбѹꙗше. да мрьтвааго въставтъ. н нъ немошт дѣлма женьскꙑ твортъ. рее бо мѹ а б бꙑлъ сьде не бꙑ м ѹмрѣлъ братъ С 307.20 сего дѣл҄ма рее тъгда. да не оклевештеш ѹтелꙗ немошть. гда вдш ѹенка прѣдаѭште С 408.19 Недостатък, слабост на човешкия характер. тꙑ  нꙑнѣ влко. ѡбавлѣѩ немощемъ нашмъ. блгв вно се. своеѭ благостѭ СЕ 20а 1—2 попекъ сꙙ о немошт ловѣьстѣ.  о братѣ поболѣвъ. въстав   ѹтѣшааше глагол҄ꙙ С 291.20 СП СС СЕ К С Р Гр ἀσϑένεια τὸ ἀσϑενές Нвб немощ ОА ВА АК НГер ЕтМл БТР АР ДА