Старобългарски речник
неклюмъ 
неклюмъ -ꙑ прил Негоден, неспособен, безполезен ꙇ неклюмааго раба въвръѕѣте въ тъмѫ кромѣштьнѭѭ. тѹ бѫдетъ плаь  скрьжетъ ꙁѫбомъ М Мт 25.30 З,А, СК. Срв. С 370.7 С378.2—3 простьр рѫкѫ своѭ крѣпѫѭ.  прослав мꙙ сво  мене грѣшнааго неклюмааго роба свого С 150.24 поклон сѧ рабъ неклю(мъ) сѵмеон първое въ църкв БН неклюмъ бꙑт ἀχρειόομαι Неспособен, негоден съм въсі ѹклонішѩ сѩ въкѹпѣ неклюімі бꙑшѩ. нѣстъ творѩі благостꙑнѩ нѣстъ до едіного СП 13.3 Срв. СП52.4 Изч М З А СК СП С БН Гр ἀχρεῖος неклюімъ неклѹмъ Нвб неключим остар ВА