Старобългарски речник
мъногоьстьнъ 
мъногоьстьнъ -ꙑ прил Заслужаващ, достоен за голяма почит раꙁѹмѣхомъ. како древльнѣа твоѣ тварь. трепещетъ тебе влко. съмотрьше бо вънѫ сътворене хъ. мꙿногоестънѹмѹ мен твоемѹ. двмъ сѧ СЕ 1а 4—5 Изч СЕ Калка от гр πολυσέβαστος мꙿногоестьнъ Нвб Ø