Старобългарски речник
максмꙗнъ
максмꙗнъ
-а
м
ЛИ
1. Максимиан — Цезар Марк Аврелий Валерий Максимиан Август — римски император [286—305; 307—310 г.], съимператор на Диоклециан
въ то врѣмꙙ цѣсарьствовавъшѹ маѯмꙗнѹ. прде прѣмѣньнкъ въ ас’клпѡда мѣсто
С
15.19
же бꙑстъ о блаженѣмъ рне епскѹпѣ еремскааго града. кротост рад лхꙑѧ. же о бож доброговѣн. дѣлꙑ ѹтврьд нареено. постгъшѹ бо гон҄еню. же бꙑстъ пр доклтꙗнѣ маѯмꙗнѣ цр
С
252.16
2. Максимиан — цариградски патриарх [431—434 г.]. Пр. на 20 ноември
мⷺца тоⷢ҇ ҃ стъⷯ оць нахⷲ҇. архппъ бъвшх цр градѣ. максмна прокла. анатонлѣ (!) ћенада. стаⷢ҇ глігора (!) новаго юⷣ҇творⷰ҇
А
127а 27
мⷰ҇ѣ. тоⷤ҇. к҃. стꙑхъ оцъ максмѣна
У
IIа 9
Изч
А
У
С
Гр
Μαξιμιανός
максмнъ
Нвб
Срв
Максимилиян
ЛИ
СтИл,РЛФИ