Старобългарски речник
любодѣꙗнь 
любодѣꙗнь -ꙗ ср Блудство, разврат ꙇꙁ ѹтрьѭдѫ бо отъ срдца лвка помꙑшленѣ сходѧтъ. прѣлюбодѣанѣ любодѣанѣ. ѹбства М Мк 7.21 З.Срв. М Мт 15.19 бѣгате любодѣꙗнѣ. въсѣкъ бо грѣхъ. еже аще сътврⷪтъ лвкъ. кромѣ тѣлесе естъ. а творѧ люб въ свое тѣло съгрѣшаетъ Е 2б 14 отъ вꙿсѣхъ ѹбо хран сѧ. ѡтъ нхъже въходтъ грѣховънаа съмръть. любодѣане. мьже стъін тѣлесънаа сꙿкврънтъ сѧ СЕ 89а 9 любодѣанье же ꙇ вьсѣка неістота въ васъ да не іменѹетъ сѧ. ѣкоже подобаетъ стъімъ К 2а 32 М З А Е СЕ К Гр πορνεία κοίτη любодѣꙗн любодѣане Нвб любодеяние остар книж ВА Срв [пре]любодеяние ОА