Старобългарски речник
кън҄гꙑ 
кън҄гꙑ -ъ ж мн 1. Книга, книги, писания, съчинения ꙇ съгънѫвъ кънгꙑ въдавъ слѹѕѣ сѣде М Лк 4.20А, СК да потрѣбѩтъ сѩ отъ кънігъ жівѫштіхъ СП 68.29 ꙇ напш мѧ его въ кънгꙑ жвотънꙑѩ СЕ 101b 10—11 то л сѫтъ твоѧ кн҄гꙑ. тѣхъ сократъ отъ аѳне не пострада С 138.12 Свещеното писание, свещените книги. тъгда отвръꙁе мъ ѹмъ да раꙁѹмѣѭтъ кънгꙑ М Лк 24.45 З А навꙑкохомь бо отъ стꙑхъ кꙿн҄гъ покар҄ѣт сꙙ богѹ а не кънꙙꙁемъ С 59.27—28 2. Писмен документ, грамота, писмо вьлѣꙁъше вь срѣдѫ покаꙁаѭштѹ кънꙙꙁѹ кꙿн҄гꙑ цѣсаревꙑ С 85.30  прмъ кнꙙꙁъ кн҄гꙑ цѣсарꙙ. сѣдъ на сѫдшт С 174.26 кто съвъкѹпвꙑ. кде кнгꙑ кде сьвѣдѣтел҄е С 321.3 3. Букви, писмена напсано надъ нмъ. кънгам елнъскам  рмъскам. ꙇ еврескам М Лк 23.38 З А СК 4. Картина, графика хъже бо слово повѣстѭ  слѹхомъ ѹкаꙁаатъ сꙙ. тѣхъ же  кꙿн҄гꙑ мльꙙштꙙ подражанмъ покаꙁаѭтъ С 83.14 кън҄гꙑ распѹстьнꙑѩ ἀποστάσιον, βιβλίον ἀποστασίου Бракоразводен документ ꙇже аште пѹсттъ женѫ своѭ. да дастъ е кънгꙑ распѹстънꙑѩ М Мт 5.31 З дат кънгꙑ распѹстънꙑѩ  отъпѹстт ѭ М Мт 19.7 ЗI А СК повелѣ мос кънгꙑ распѹстънꙑѩ напсат  пѹстт М Мк 10.4 З кън҄гꙑ сходьнꙑѩ ῎Εξοδος Изход, втората книга от Стария завет (Петокнижието) васъ бо могѫтъ прѣльстт. пон҄еже потаѭтъ сꙙ вамъ. кн҄гꙑ сѫдскꙑѧ. цѣсарьскꙑѧ сходьнꙑѧ.  вꙿс о н҄хъже облен бꙑваѭтъ С 127.16—17 М З А СК Б О Е СП СЕ К С Р X Гр γραφή βίβλος βιβλίον βιβλία γραφική γράμματα γράμμα δελτίον δέλτος ἐπιστολή кꙿнгꙑ кнгꙑ кьнгꙑ кьнігꙑ кнігꙑ Нвб книга ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл МлБТР БТР АР ДА