Старобългарски речник
юдѣ 
юдѣ -ꙗ м Юдей, евреин вьс юде. аште не ѹмꙑѭтъ рѫкѹ търѫште не ѣдѧтъ. дръжѧще прѣдаане (е) старецъ М Мк 7.3 З гла же емѹ жена самарѣнꙑн. како юде сꙑ. отъ мене пт просш М Йо 4.9 З А вꙑ кланѣате сѧ егоже не вѣсте. мꙑ же кланѣемъ сѧ еже вѣмъ. ѣко спсне отъ юде естъ М Йо 4.22А отъвѣшташѧ емѹ юде. сѣмѧ аврамле есмъ.  нкомѹже не работахомъ нколже М Йо 8.33 З А ꙇ гла юдеомъ се цсръ вашъ М Йо 19.14 А СК Б ръці мі. ѡ юдѣе како пасхѫ ѣсі цркꙑ раꙁорена естъ К 7а 20 юде же съвꙙꙁаѭште агньца ꙁакалахѫ С 450.21 нъ юде схождене. же отъ егупта помьнѣахѫ С 450.26 Срв. К13b 21 да вдꙙтъ юде гоже сѫ пробол.  поклонꙙтъ сꙙ стен҄ѫште С 504.16 М З А СК Б Н Е СЕ К С От гр [ὁ] ᾿Ιουδαῖος Превежда и гр. ὁ λαός юде юдѣ Нвб юдей остар ОА ВА БТР