Старобългарски речник
стѧꙃатII 
стѧꙃат -стѧжѫ -стѧжеш св 1. Изискам, поискам, взема нещо обратно ꙇ по ъто не въдастъ моего съребра пѣнѧжьнкомъ. ꙇ аꙁъ пршедъ съ лхвоѭ стѧꙁалъ е бмъ М Лк 19.23 З А се нꙑнѣ мъщѭ на васъ.  стѧжѭ овꙿцѧ оть пастꙑръ СЕ 82b 9—10 тебѣ подоба бѣ въдат ...  вьстꙙꙁан мьнѣ оставт.  аꙁъ ѹбо стꙙꙁалъ бмъ съ вьꙁвтѭ С 377.15—16 2. Поискам сметка, отчет блюд ѧдо. каковаа обѣтованѣ даеш бѹ. аћл бо прдѫ папсаѭще (!) сповѣдане твое се. егоже маш істѧꙁанъ бꙑт СЕ 87b 5 3. Разпитам првѣсте м лка сего. ѣко раꙁвращаѭща люд. ꙇ се аꙁъ стѧꙁавъ прѣдъ вам. не обрѣтъ н едноѩ же о лцѣ семь внꙑ. ѩже на нь вадте М Лк 23.14 З Попитам. нктоже не съмѣаше отъ ѹенкъ стѧѕат его тꙑ кто ес М Йо 21.12 Изч М З А СК СП СЕ С Гр ἐκζετέω ἀπαιτέω πράσσω ἐξετάζω ἀνακρίνω стѧѕат ꙇстѧꙁат Нвб Срв истезавам ОА ЕтМл МлБТР АР