Старобългарски речник
стьлт 
стьлт -стьлѭ -стьлш св Унищожа, погубя; предам на смърт, на изтление въ конць істъл СП 56.1 вь концъ не істълі дадові. въ тѣлопсанье СП 58.1 Срв. СП57.1, СП74.1 тако ꙇ стꙑѩ таінꙑ. егда дховънаѣ пішта вънідетъ. въ ѹмъ плънъ ꙁълобꙑ. пае погѹбітъ. ꙇ стьлітъ К 8b 10 кде же съмрꙿть ѹмрьтв.  како стьлѣн стьл С 463.5 Изч СП К С Гр διαφϑείρω καταφϑείρω ἀπόλλυμι стъліті стьліт їстьліті Нвб Срв изтлея ОА ВА ЕтМл МлБТР БТР АР РБЕ