Старобългарски речник
справлꙗт 
справлꙗт -справлꙗѭ -справлꙗш несв 1. Прен. Поправям, променям към по–добро добраа бо дѣѣнѣ трѹдомь сънскаѭтъ сѧ. ꙇ болѣꙁнѭ справлѣѭтꙿ сѧ СЕ 87а 5 цѣл болѧщааго гі ... авленѫ болѣꙁнь ꙇцѣлѣѩ. ꙇ не авленѫ справлѣѩ. да  тѣломь цѣлѣетъ. ꙇ дшеѭ спетъ сѧ СЕ 26а 7—8 ꙇді пръвѣе съмрітъ сѧ. съ братомь своімь. ꙇ тогда шедъ прінесі даръ твоі .. мра бо раді братрьнѣ. ꙇ сі жрътва бъⷭ҇і ... тꙑ же не ісправлѣеші міра беꙁ ѹма сѧ пріѧштаеші жрътвѣ. і справленье непольꙁъно ті бъⷭ҇і К 9а 24 2. Прен. Действам, постъпвам по някакъв начин просльꙁ їс. а не въсплака. же бо непросльꙁт отънѫдь акꙑ жестость.  неловѣколюб отъмештꙙ. а же любоплакат. то акꙑ слабо  не мѫжьствьно справьꙗѧ. нъ же положвъ млост просльꙁ С 316.13 3. Прен. Устоявам, издържам глѩі неправедьнаа не ісправлѣше прѣдъ ома моіма СП 100.7 справлꙗт сѧ Изч СП СЕ К С Гр κατορϑόω κατευϑύνω διωϑέω справьꙗт ісправлѣт Нвб Срв изправям [се], изправя [се ] ОА ВА НТ АК Дюв НГер МлБТР АР РБЕ ДА