Старобългарски речник
скон
скон
нареч
1. В началото, най–напред
ꙇскон. бѣаше слово. ꙇ слово бѣаше отъ ба. ꙇ бъ бѣаше слово
З
Йо 1.1А
сътвор ꙇскон мѫжескъ полъ женескъ. сътворлъ естъ
М
Мт 19.4
ЗI
мос по жестосръдью вашемѹ повелѣ вамъ. отъпѹстт женꙑ вашѧ. ꙇскон же не бꙑстъ тако
М
Мт 19.8
ЗI
2. От самото начало, отначало
ѣкоже прѣдашѧ намъ бꙑвъше скон самовдьц ꙇ слѹгꙑ словесе
М
Лк 1.2
З
ꙇ вꙑ же съвѣдѣтельствѹѹте. ѣко скон съ мъноѭ есте
М
Йо 15.27 З, А, СК
вѣдѣаше бо скон съ. кто сѫтъ не вѣрѹѭште. кто естъ хотѧ прѣдат
М
Йо 6.64
З
А
Открай време.
вꙑ отъ отъца дѣвола есте ... онъ коѹбцъ бѣ скон
М
Йо 8.44
З
А
на родъ ловѣьскꙑ скон воѭѧ дꙗволъ
С
514.18—19
дꙗволъ ... вьлѣꙁъ бо въ дного отъ самаранъ. скон вънѫ стнꙑ отъвраштаѭштхъ сѧ. прготова го. събрат вьсꙙ послѹшаѭштꙙѧ го
С
514.24
3. От много време, отдавна
бѣаше же храмъ кѹмрꙿскꙑ скон. нарцамъ петасъ.
С
17.8
М
З
ЗI
А
СК
С
Гр
ἀπ’ ἀρχῆς
ἐξ ἀρχῆς
ἐν ἀρχῇ
ἀρχαῖος
ꙇскон
сконі
Нвб
искони, изкони
МлБТР
ЕтБАН