Старобългарски речник
ꙁълобь 
ꙁълобь - ж Злоба, злост не отъвѣшта л мѹ блаженꙑ петръ. рекꙑ пока сꙙ отъ ꙁьлоб сеѧ.  мол сꙙ господев. то пото ѹбо анан сапфрѣ. не рее схъ жде словесъ. поката сꙙ отъ ꙁълоб ваю С 363.11, 13 покаꙁахъ. ꙗко немоштьна нанате дѣлеса. хотѣхꙿ вашѫ съпрꙙт ꙁьлобь С 413.23 бе ꙁълоб ἀνεξίκακος, τῇ ἀκακίᾳ Незлоблив, благ їѡсфъ нѹдъма бѣ добръ  бе ꙁълоб. сце бѣ їѡсфь боголюбьць С 365.15 бѫдѣмь дѣт бе ꙁълоб. нсоже ꙁъла н лютесе на дѹш пшѫште С 340.30 въ ꙁълоб παραπαίων Изпълнен със злоба покаꙁахъ. ꙗко немоштьна нанате дѣлеса ... нь лма же вꙑ не рате. нъ днае прѣбꙑвате въ сво ꙁьлоб. се аꙁъ самъ сꙙ прѣдаѭ С 413.25 С Гр κακία πονηρία μοχϑηρία κακουχία ꙁьлобь Нвб Срв злоба, злобност