Старобългарски речник
ꙁнамень 
ꙁнамень -ꙗ ср 1. Знак, белег дастъ же прѣдаѩ его ꙁнамене мъ глѧ. егоже аште лобъжѫ мѣте  тъ естъ.  ведѣте съхраньно М Мк 14.44 З.Срв. Лк 22.47 М, З;Мт 26.48 М З А далъ есі боѩщімъ сѩ тебе ꙁнаменье. ѹбѣжаті отъ лца лѫка СП 59.6 положішѩ ꙁнаменіѣ своѣ ꙁнаменіѣ і не поꙁнашѩ. ѣко въ ісходъ прѣвꙑше СП 73.4 ѹꙁь рꙙтъ ꙁълодѣ властельско мѹ мꙙ. л  ꙁнаменꙗ вꙑ всꙙште аб поꙁнавъше блюдѫтъ сꙙ С 43.7 ꙁнамень наръта крьстьно.  црквцѫ съꙁъда тꙋ С 567.30 аште не вждѫ вь рѫкѹ его ꙁнаменьꙗ гвоꙁдвнааго не мѫ вѣрꙑ. дноѭ С 506.6 Срв. С500.24 2. Знамение, чудо, поличба ꙇ блгсв ѣ сѵмеонъ  рее къ мар матер его. се лежтъ съ на падене  на въстане мъногомъ въ л. ꙇ въ ꙁнамене прѣроъно М Лк 2.34 въстанѫтъ бо лъж хръст  лъж прц.  дадѧтъ ꙁнаменѣ велѣ  юдеса. ѣко прѣльстт М Мт 24.24 З, А. Срв.Мк 13.22 М З  по немь дѣаше народъ мъногъ. ѣко вдѣахѫ ꙁнаменѣ ѣже творѣше на недѫжънꙑхъ М Йо 6.2 З А трѫс же велц по мѣста  глад  мор бѫдѫтъ. страхованѣ же.  ꙁнаменѣ с нбсе велѣ бѫдѫтъ М Лк 21.11 З въꙁмѩтѫтъ сѩ ѩꙁꙑці.  ѹбоѩтъ сѩ жвѫще въ коньціхъ. отъ ꙁнаменеі твоіхъ СП 64.9 покаж ѹбо намъ понѣ дно ꙁнамен.  вѣрѹмъ мѹ  тебѣ С 30.20 М З А СК Б О СП СЕ С Р Гр σημεῖον σημει´ωσις σύσσημον γνώρισμα τύπος σφραγίς τεκμήριον χαρακτήρ ꙁнамен ꙁнамене Нвб знамение книж остар ОА ВА НГер ЕтМл МлБТР БТР АР РБЕ ЕтБАН знамене диал ДА