Старобългарски речник
ꙁеѵсъ 
ꙁеѵсъ -дꙗ м ЛИ Зевс — в гръцката митология върховен бог, син на Кронос и Рея богъ ѹбо же стъ ꙁеусъ. же стъ на небес. црь бо стъ вьсѣмъ богомъ С 140.8 стꙑ же паулъ отъвѣштавъ рее. сего дꙗ. гоже мѣнш богѹ бꙑт. ловѣкъ бѣ ѹенкъ сотоннъ С 7.14 с же же блꙁъ дꙗ. глагол҄емꙑ аполонъ. не отъ блѫда л род сꙙ. отъ женꙑ рекомꙑѧ лтѹс С 8.1 ѹбо сꙙ вельства богъ  велкааго аполона добьꙗго.  ераклꙗ же вьсѣхъ цръ.  дꙗ С 115.8 Изч С Гр Ζεύς Genetivus Διός