Старобългарски речник
ꙁастѫпъ 
ꙁастѫпъ -а м Застъпник, покровител, защитник тꙑ бо ес помощь. ꙇ ꙁастѫпъ. ꙇ надеждѣ вꙿсѣмъ прбѣгаѭщмъ къ тебѣ СЕ 79b 16—17  въ штѹжде странѣ сꙑ.  не мѣѧ ловѣьскꙑ помошт. н ꙁастѫпа. сего дѣлꙗ кротость мѣаше.  сьмѣрен С 365.3—4  падаѭштꙙ нꙑ отꙿ лѣност ѹтврьждатъ. рѫкѫ намъ подаѧ свого ꙁастѫпа С 522.29 же н богатьствомъ н словомъ. н ꙁастѫпомъ н нѣмь нмже на ѹспѣхъ блжьнюѹмѹ бꙑт хотꙙтъ С 375.19 Изч СЕ С Гр ἀντίληψις προστασία ὁ προστατεύων Нвб Срв застъп[ник]