Старобългарски речник
ꙁаповѣдѣт 
ꙁаповѣдѣт -ꙁаповѣмь -ꙁаповѣс св Заповядам, поръчам, наредя псано бо естъ. ѣко анћлмъ свомъ ꙁаповѣстъ о тебѣ съхрант тѧ М Лк 4.10 пшетъ бо ѣко аћломъ свомъ ꙁаповѣстъ о тебѣ. ꙇ на рѫкахъ въꙁъмѫтъ тѧ. да не когда прѣтъкнеш о камен(..) ногѫ своѫ З Мт 4.6 А, СК. Срв.Йо 14.31 М З ꙇ обрат  на бѣжане. ꙇ ꙁаповѣжд емѹ отт отъ сѫдѣ СЕ 51b 14 Дам завет, оставя завет. глашѧ емѹ то ѹбо мос ꙁаповѣдѣ. дат кънгꙑ распѹстнꙑѩ  отъпѹстт ѭ М Мт 19.7 їꙁбавлене посъла людемъ своїмъ. ꙁаповѣдѣ въ вѣкъ ꙁавѣтъ свої. свтої страшьно їмѩ его СП 110.9 не дѣлаѭштеї по беꙁаконенѣ. въ пѫтехъ его ходшѩ. тꙑ ꙁаповѣдѣ ꙁаповѣд твоѩ. хрант ѩ ѕѣло СП 118.4 пророка въставтъ вамъ гъ бъ отъ вратѧ вашеѧ акꙑ мене. того послѹшате о всемъ же ꙁаповѣстъ вамъ С 387.3—4 М З А СК СП СЕ С Гр ἐντέλλομαι ἐπιτάσσω Вж. при ꙁаповѣдат Нвб