Старобългарски речник
ꙁабъвень 
ꙁабъвень -ꙗ ср въ ꙁабъвен бꙑт ἐν ἐκστάσει γίγνομαι Изгубвам контрол над себе си [при силно душевно вълнение, гняв и под.] анѳупатъ же акꙑ въ ꙁабьвен бꙑвъ. о дръꙁост мѫжа того. рее къ слѹгамъ. отъаꙗвъшааго сꙙ оного прведѣте прѣдъ мꙙ. да вждѫ то дръꙁость го пробрѣте мѹ С 99.20 Изч С ꙁабьвен Нвб забвение поет ОА ВА Бот ЕтМл МлБТР АР РБЕ БТР ЕтБАН