Старобългарски речник
жѧдат 
жѧдат -жѧдаѭ -жѧдаш несв жѧждѫ -жѧждеш 1. Изпитвам жажда, жаден съм г даждъ м сѭ водѫ. да н жѧждѫ н прхождѫ сѣмо поръпатъ М Йо 4.15 З А вѣдꙑ съ. ѣко вьсѣ юже съвръшшѧ сѧ о немь. да събѫдѫтъ сѧ къ(н)гꙑ. гла жѧждѫ М Йо 19.28 З А ꙇ алъкат бо маш.  жѧдат. ꙇ наготоват. ꙇ досажденѹ т бꙑват СЕ 90a 25 ; ꙇ потѣшѧ водꙑ.  потоц наводьншѧ сѧ. ꙇ жѧждѭщѧѩ люд своѩ насꙑщь СЕ 5b 9 пльть ношааше та.  ꙗкоже ловѣкъ тако жвѣаше. ꙗдѣше хлѣбъ.  жꙙдааше С 473.29 Образно. стоѣше с.  ꙁъвааше глѧ. аште кто жѧдетъ да прдетъ къ мьнѣ  петъ М Йо 7.37 З А СК пѫтꙇ града обітѣльнааго обрѣтѫ. лаѭще ꙇ жѩждѫще. дша. ꙇхъ въ ніхъ ꙁнеможе СП 106.5 2. Силно желая, жадувам нещо, стремя се към нещо бꙑстъ гладъ крѣпъкъ на странѣ тоꙇ.  тъ натъ лшат с ...  ждаше насꙑтт с. отъ рожьць ѧже ѣдѣхѫ свнѧ СК Лк 15.16 ꙇмьже обраꙁомъ жѩдаетъ еленъ на стоънкꙑ водьнꙑѩ. тако желаетъ дша моѣ къ тебѣ бже СП 41.2 нъ слꙑш ѧдо. како т жѧждетъ покаанѣ нашего бъ СЕ 66b 10 3. Прич. мин. страд. като същ. жѧданꙑ м ед ὁ ποϑούμενος Жадуваният, въжделеният жꙙданꙑ прде  жꙙждꙙ не бѣаше С 498.27 М З А СК СП СЕ С Гр διψάω ποϑέω ἐπιϑυμέω πεινάω ἐπιποϑέω жѩдат Нвб Срв жъднея диал ОА ВА НГер ЕтБАН жаднея НТ Дюв АР РБЕ ЕтМл жеднея ОА БТР жедя̀ диал жъдя̀ диал ВА ЕтБАН