Старобългарски речник
желань 
желань -ꙗ ср 1. Желание, стремеж да се постигне, да стане нещо желанье сръдьца твоего даль емѹ есі. і хотѣнъѣ ѹстъ его нѣсі его лішілъ СП 20.3 желане грѣшьнкѹ погꙑбнетъ СП 111.10 гі прѣдъ тобоѭ вьсе желане мое СП 37.10 Срв. СЕ76а 22 желанье ѹбогꙑхъ ѹслꙑша гъ СП 9.38 мьнѣ ѹбо желан стъ въꙁврътт сꙙ отън҄ѫдже смъ пршелъ С 203.24—25 благовѣрьнꙑмъ желан сѹгѹбшꙙ С 97.15—16 желанїмъ вьжделѣхъ пасхѫ сьѭ сь вам ꙗст С 490.28 вьсе спѣшен творꙙ отъ славꙑ въ славѫ. ѹспѣват бол҄ьшхъ желанмꙿ С 289.6 теен женьско. сѭ ѧꙁѫ ... отъложвъшꙙ ꙁлатьнааго желанꙗ С 447.5 на лежань [погр. вм желань, Север. с. 488, бел. под линия] бѫдѫштхъ демъ тѣмь носꙙште С 488.24 2. Плътско желание, похот  ѹлꙗнѭ повелѣ поставт на блѫдлщ ...  ꙗко отъ желанꙗ кь юлꙗнї теаахѫ народ вьс С 3.7—8 СП СЕ С Гр ἐπιϑυμία καταϑύμιον желан желѣн Нвб желанье [ остар желание ОА АК Бот ЕтМл МлБТР ЕтБАН АР РБЕ БТР