Старобългарски речник
емаѹсъ
емаѹсъ
-а
м
МИ
Емаус — селище в Юдея [дн. ‘Amu’ās]
ꙇ се дъва отъ нхъ бѣсте дѫшта въ тъжде день. вь весь отъстоѩштѫ стад шесть десѧть отъ ꙇма. еже мѧ емаѹсъ
М
Лк 24.13
З,
А. Срв. С471.19—20
Изч
М
З
А
С
Гр
᾿Εμμαοῦς
емаѹсь
емꙿмаѹсъ