Старобългарски речник
дѣтI 
дѣт - мн Деца, чеда, рожби ѣдѫщхъ же бѣ мѫжъ. ѣко пѧть тꙑсѫщь. раꙁвѣ женъ  дѣте М Мт 14.21 З, А, СК. Срв.Мт 15.38 М З А СК ꙇ прношаахѫ къ немѹ дѣт. да ѩ коснетъ М Мк 10.13 З останѣте дѣт  не бранте мъ. прт къ мьнѣ М Мт 19.14 бѫдемь дѣт бе ꙁълоб. несоже ꙁъла н лютесе на дѹш пшѫште С 340.30 Духовни чеда; паство. птаѧ дѣт своѧ въ накаꙁан  ѹен господьн҄. тѣмь ѹбо пршедъ на проповѣдь паулъ апостолъ С 246.17  мꙑ. вдꙙште новꙑ съборъ. цръквънꙑѧ дѣт окрьсть стоѧштꙙ С 384.26 М З А СК ЗП СЕ С Гр παῖδες παιδία τέκνα νήπια πρόγονοι βρέφη Нвб дятя, дяти остар НГер