Старобългарски речник
дрьжава 
дрьжава -ꙑ ж 1. Сила, мощ, могъщество сътвор дръжавѫ мꙑшъцеѭ своеѭ. раста гръдꙑѩ мꙑслѭ срдца хъ М Лк 1.51 З тѣмже не прѣста ꙁа н млѧщ. дръжава  прїбѣжще дшамъ нашїмъ Е 28б 9 едноѫ гла бъ дъвое сі слꙑшахъ. ѣко дръжава бжьѣ  твоѣ гі млостъ СП 61.13 даждь дръжавѫ твоѭ отрокѹ твоемѹ ї спсі сна рабꙑ твоеѩ СП 85.16 къто съвѣстъ дръжавѫ гнѣва твоего. ї отъ страха твоего ѣрость твоѭ штісті СП 89.11 тꙑ владеш дръжавоѭ морьскоѭ. въꙁмѫштеніе же влънъ его тꙑ ѹкротішї СП 88.10 есть  дръжава. ꙇ покланѣне. ꙇ вельлѣпота. кѹпънѹ прѣстѹмѹ оцю  снѹ. ꙇ благѹмѹ.  жвотворѧщюмѹ дхѹ. нꙑнѣ СЕ 95b 23—24 богѹ же подобаатъ слава дръжава.  покланꙗне съ беꙁнаꙙльнꙑмъ отьцемъ.  съ сꙑномъ  жвотворꙙштмъ дхомъ С 168.22 адова дръжава съвꙙꙁана бꙑстъ.  не ѹвѣдѣлъ с бꙑвъшааго С 475.17 2. Власт, господство да естъ дръжава црствѹ твоемѹ. блгвено  прославлено мѧ твое. ѡца  сна  стааго дха СЕ 19а 18 ѣко ѹ тебе естъ дръжава. ꙇ въ рѫцѣ дръжш вꙿсѧ конꙿцѧ. влко вꙿседръжтелю. бже оць нашхъ СЕ 64а 7 твоеѭ дръжавоѭ дръжш тварь. ꙇ твомь промꙑшленемь. строш весь мръ СЕ 3b 23 ꙁане  ьстънꙑ цѣсарь костантнъ. поꙁдѣ нѣкъгда божьствънꙑмъ дѹхомъ вьсеѧ насел҄енꙑѧ цѣсарꙿства. дръжавѫ прѣмъ ... кѹмрꙙ отъврьже С 186.6 ваша бо дръжава ѹже раꙁдрѹш сꙙ. ваше мѫтел҄ьство ѹже прѣста. ваше шꙙтань лютѣ ꙗко раꙁдрѹш сꙙ С 467.10 М З Е СП СЕ К С Гр κράτος κραταίωσις κραταιότης κραταίωμα [вар. τιμὴ καὶ προσκύνησις] дръжава Нвб държава ОА ВА АК Бот НТ Дюв НГер ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ РРОДД ДА дръжава диал остар ВА ДА