Старобългарски речник
дꙗволовъ 
дꙗволовъ прил притеж На дявола; дяволов, дяволски ꙗко на сѫдшт пакостьнка не подвже сꙙ тво съмꙑслъ. нъ пае крѣпѣ бꙑстъ. да прѣжде же отъ дрѹжнꙑ отътръгъше. лютꙑѧ  беꙁмлоствꙑѧ слѹгꙑ дꙗволовꙑ С 64.4  съкрѹшшꙙ кѹмра.  крꙿстшꙙ сꙙ. прокъ же хъ днае не покорꙙште сꙙ. по дꙗволовѣ слѣ С 35.19  ꙁбавꙙ въсѫ дшѫ клатꙙштѫ сꙙ въ горест даволовѣ С 143.19 проповѣдмъ ѹмрьштвень дꙗволово нестꙑхъ бѣсъ плѣн҄ен С 479.15 вьскрѣснꙑ дьнь ... раꙁорень сьмрьт. побѣждень дꙗволово С 486.29 дьньсь раꙁор сꙙ дꙗволово протвьство ... адоваꙗ побѣда ꙁꙿеꙁе С 487.2 Срв. С488.29 Изч С Гр τοῦ διαβόλου даволовъ Нвб дяволов остар ОА НТ НГер МлБТР ЕтБАН АР РБЕ дяволовий остар НГер Срв Дяволов ФИ СтИл,РЛФИ