Старобългарски речник
дест 
дест -дешѫ -десш св Намеря, заваря деше ѹенкꙑ своѩ съпѧщѧ. рекъ ѹенкомъ свомъ СЕ 47а 9 десхъ же . сце творꙙшта обраꙁомъ сцѣмъ С 297.15—16 Образно. понеже не вѣмь доколѣ жв бѫдемъ. да аще нꙑ дестъ день съмрътьнꙑ въ грѣсѣхъ. то въскѫѭ сѧ  родл бѫдемъ СЕ 71а 4 бъ же мра вьсѣх. да нꙑ съподобтъ. вьскрѣшеню стꙑхъ. дѣлꙑ благꙑ дешенꙑ.  правоѭ вѣроѭ. ꙗко томѹ слава  дръжава вь вѣкꙑ вѣкомь амнꙿ С 486.16 Изч СЕ С Гр εὐρίσκω καταλαμβάνω Нвб Срв десим ’стоя прав продължително’ диал ДА