Старобългарски речник
девѧть 
девѧть - ж числ бр Девет съ рее. не десѧть л щстшѧ сѧ да девѧть. како не обрѣтѫ сѧ ... дат славꙑ бѹ М Лк 17.17 З А ꙗко девꙙть мѫжь он С 257.2 вьлѣꙁъша же обрѣтоста девѧть мѫжь крьстꙗнꙑ ꙁатворенꙑ С 255.25 съконьашꙙ же сꙙ ст хрстосов мѫенц. девꙙть хъ мѣсꙙца марта кꙁ С 271.17 девꙙть лѣть въ епскѹп сътворвъшѹ сълѹ сꙙ мѫжѹ сестрꙑ го ... строт рамѣньскѫ власть С 281.19 ї скопат ровъ въ ꙁем девꙙт лакътъ С 5.10 В състава на сл. числ. не оставтъ л девѧт десѧтъ  девѧт въ пѹстꙑн.  детъ въ слѣдъ погꙑбъшѧѩ М Лк 15.4 З. Срв.Мт 18.12 М ЗI А ждетъ овцꙙ. девꙙть десꙙтꙑѧ  девꙙть. агг҄ельскꙑѧ овьцꙙ. клеврѣта ждѫть адама С 470.21 М З А С Гр ἐννέα девꙙть Нвб девет ОА ВА АК Бот НТ Дюв ЕтМл МлБТР ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА Срв Деветте дола МИ СНМБ Деветте могили МИ КП,МИБелосл