Старобългарски речник
двьрь 
двьрь - ж мн двьр, – и –е Врата, врати, вход отъ нелже ѹбо въстанетъ гь домѹ.  ꙁатвортъ двьр.  наьнете вьнѣ стоѣт.  тлѣшт въ двьр М Лк 13.25 З А СК ꙇ въꙁваль камень вел на двьр гроба  отде М Мт 27.60 З, А. Срв.Мк 15.46 М З А ѡтд сотоно. отъ схъ двьре. ꙇ отъ схъ етꙑръ ѫголъ СЕ 37а 22 по ьто. да егда въпросітъ тѧ снъ твоі. ъто се естъ рееші емѹ. ѣко кровьѭ сего овь.те. помаꙁахъ прагꙑ двьрі К 6b 34  васлскъ же помолвъ сꙙ вдѣ двьр тьмнц отвръстꙑ С 16.10  прѣкрьствъ себе ꙁатворвъ ꙁаклю двьр С 515.15 къ семѹ на ꙁем м бесѣдѹш  прѣдъ двьрьм клѣт моѩ С 237.4 ꙁабꙑ дноѭ ꙁатъкнѫт двьр.  хотѣвъ аꙁъ дат мѹ ѹкропъ. коснѫхъ сꙙ двьрехъ  отвръꙁошꙙ сꙙ С 297.18  ѹдарвъ въ двьр по обꙑаю.  старцѹ хотꙙштѹ отврѣст поклонста сꙙ дрѹгъ дрѹгѹ С 298.19 Образно. ѡтврѣсѧ сѧ двьр покаанью СЕ 98а 5  ꙁ ѫтробꙑ твоѧ ꙁдетъ.  двьр не врѣдтъ С 237.17 вьлѣꙁе к нмъ їс ... двьр жвотънꙑѧ ꙁатворенꙑм двьрьм С 501.7 пр двьрехъ бо ѹже вьсего мра радость С 424.21 небесьнꙑѩ [небесьскꙑѩ] двьр αἱ οὐράνιαι πύλαι, ἡ οὐράνιος ϑύρα В християнството — вратите на небесното царство, райските врати бъ же стоꙗше  стоѧ млъааше. прѣдъ двьрьм ловѣьскꙑм стоѧ. небеснꙑхъ двьр владꙑка С 432.15 прде бо хс. небесъскꙑѧ двьр пѫть сътворте. въшъдъшѹѹмѹ на ꙁападъскꙑѧ ꙁападꙑ С 465.21—22 М З А СК О Н СП СЕ К С Гр ϑύρα πρόϑυρον πυλών ϑυρίδιον ϑυρίς πόλις Нвб двери църк поет ОА ВА МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ