Старобългарски речник
гънат 
гънат -женѫ -женеш несв 1. Гоня някого женетъ бо мꙙ  не вѣдѣ камо дѫ С 173.21  гвоꙁдѧ острꙑ въноꙁшꙙ въ онѹштѫ.  обѹшꙙ .  бѭште го женѣахѫ. ꙗкоже кръв го ꙁемьѭ полꙗт С 17.21 Преследвам, гоня. женѫшт же поган вдѣвъше ꙗко въ плѣвьнцѫ въско бѣжꙙ С 196.19 побѣже отъ лца хъ. он же женѣахѫ вьслѣдъ.  бѣжꙙ доде села С 196.15 Образно. пото мрьтвꙑмъ. ожт ставьꙗте ꙁавстѭ женом С 388.17 ѫтробьнꙑмъ подвꙁанмъ женомъ бѣаше С 190.5  схождѫ нѹждеѭ  мѫкоѭ женомъ смъ С 173.17 2. За добитък — подкарвам, гоня онъ же окꙑ отъ пастѹха женомъ. тако дѣаше С 558.21 сълѹ сꙙ кѹпьцѹ нѣкоторѹѹмѹ. гънавъшѹ вельбѫдꙑ своѧ  паст ѧ на мѣстѣ томь С 217.26 3. Догонвам, настигам ꙇ гънашѧ  смонъ  же бѣахѫ съ нмь. і обрѣтъше  глашꙙ емѹ. ѣко вьс штѫтъ тебе М Мк 1.36 Изч М З А СК С Гр ἐλαύνω διώκω ἐπιδιώκω καταδιώκω ἄγω Нвб Срв [по]гна ’подгоня’ ОА РБЕ [из]гнание ’изгонване’ ср РБЕ