Старобългарски речник
гръдꙑн҄
гръдꙑн҄
-ѩ
ж
Гордост, високомерие
ꙇꙁ ѹтрьѭдѫ бо отъ срдца лвка помꙑшленѣ сходѧтъ ... око лѫкавъно власфмѣ. гръдꙑн беꙁѹмье
М
Мк 7.22
З
нѣмꙑ да бѫдѫтъ ѹстънъ лъстівꙑѩ. глѭштѩ на праведънаго беꙁаконенъе. гръдꙑнеѭ і ѹніъженьемъ
СП
30.19
ѡтъ нхъже въходтъ грѣховънаа съмръть ... гръдꙑнѧ отълѫаѭщѧѩ отъ ба
СЕ
89а 18
кръстъ въдрѫженъ бꙑвааше. ꙇ юдѣіска гръдꙑні падааше
К
10b 12
ваша гръдꙑн҄ до коньца ослабѣ. ваша крѣпость ꙁнеможе погꙑбе
С
467.12
М
З
СП
СЕ
К
С
Гр
ὑπερηφανία
τῦφος
μεγαλαυχία
Нвб
гордини
остар
ВА