Старобългарски речник
годѣ 
годѣ нареч годѣ бꙑт комѹ ἀρέσκομαί τινι, ἀρέσκω τινι, ϑεραπεύομαι Угодно е някому, нрави се някому (вонъ) бꙑваѧ обѧ(ꙁ)аетъ сѧ кѹпѣмї жтскам. да воевод(ѣ) годѣ бѫдетъ. аще же л  мѫк(ꙑ) кто ї (...) Е 1а 3 ї годѣ бѫдетъ бѹ пае тельца юна. рогꙑ їꙁдѣѭшта і паꙁнегъті СП 68.32 естъ л т годѣ гѹменъ.  братрѣ вꙿсѣ. оⷮ҇вѣⷮ҇ годѣ ха рад СЕ 92а 18, 19 въшедъ же свꙙтꙑ отьць нашъ вь клѣть.  вдѣвъ ѭ беꙁмльвьнѫ. годѣ мѹ бꙑстъ С 204.24  годѣ бꙑстꙿ вьсѣмъ слово то С 540.27 Срв. С544.11 годѣ дѣꙗт комѹ εὐαρεστέω τινί Нравя се, харесвам се някому дажд емѹ вѣдѣт. благодѣат [погр. вм. годѣ дѣꙗт комѹ, Фърчек [151] 562II] вь пѣне. ꙇ славослове. ꙇ спне СЕ 95а 7—8 Е СП СЕ С Нвб Срв [що] годе, [какво] годе, [кога] годе ОА ВА АК Бот НТ МлБТР ЕтМл АР РБЕ